Zo, met alle drukke dagen van het begin van het schooljaar, verbouwingen en mijn huwelijk achter de rug, is het de hoogste tijd geworden dat ik mij weer op mijn borduurwerkje stort, en mijn relaas hierover hier neerschrijf.Ik heb bezig aan het onderste deel. En dat vind ik meteen ook niet zo heel interessant. Ik moet nu vooral letters borduren en de ruimte tussen die letters invullen met zwart. Heel wat zwart. Massa's zwart. Om zwart voor ogen van te zien! Wat mij dan meteen doet denken aan mijn collectie van films-noir.
Zwarte films? Nou, ongeveer. Een film noir is een misdaadfilm waarin de hoofdpersonages in een nogal depressieve wereld leven. Het is meestal een zwart-wit film waarin de stemming niet bepaald vrolijk is: iedereen is er melancholisch, vervreemd, somber, teleurgesteld, ontgoocheld, pessimistisch, ambigu, corrupt, schuldig en vervuld met paranoia. U merkt het, niet meteen een film waarin Julie Andrews zingt over haar voorliefde voor muziek op een berg in de Alpen!
De vrouwen in een film noir zijn ook geen hyperactieve postulantes die, nadat ze een lastige barones hebben buitengewerkt en een halve klas kinderen blij hebben gemaakt met een garderobe aan speelkledij gerecycleerd uit oude gordijnen, hun roeping vaarwel zeggen en een baron voor het altaar slepen. Neen! Een film noir-dame is bijna altijd een femme fatale! Dit zijn vrouwen die voor niets terugdeinzen om een man aan zich te binden, niet verlegen zijn om enkele wetten te overtreden, hun erotische aantrekkingskracht gebruiken om te manipuleren... U snapt het plaatje.
Joan Crawford (aha, daar is ze terug!) heeft ook in enkele mooie films-noir meegespeeld. Een uitstekend voorbeeld hiervan is "Mildred Pierce". In deze film wordt Joan verlaten door haar echtgenoot (die haar langs alle kanten bedriegt). Joan neemt wraak door een onafhankelijke en succesvolle zakenvrouw te worden, maar haar verwende dochter (echt een rotkind) vindt niets goed aan Joan.
Veda (de filmdochter van Joan) is waarschijnlijk het slechtste kind dat ooit op het witte doek verscheen; ze houdt ervan om te profiteren van haar moeder terwijl ze haar behandelt als de eerste de beste serveuse. En wat nog erger is: ze klaagt constant over de povere decoratiekwaliteiten en de slechte manier van kleden van haar moeder.
Voeg daarbij nog eens een hopeloze echtgenoot, de ultieme dood van haar goede dochter en een moord en je weet wat arme Joan allemaal moet torsen.
Mildred Pierce. Bekijk deze film zeker eens.
Wat ikzelf nog niet heb gezien is de film "Sudden Fear". Een schande en ik schaam me dan ook diep. Ik beloof tegen de volgende keer die film te hebben gezien en dan kan ik er hier over schrijven.
