Op de collegadag in Oostende...

... was het vandaag bijzonder warm, maar ik heb wel genoten om eens met de collega's iets anders te kunnen doen dan werken!

Na een begeleide stadswandeling (onder de brandende zon, oempf!) kregen we een aperitief van allemaal lokale vishapjes met wijn (wat hadden we dorst, slurp!). De toon was gezet en we genoten van een lekkere vislunch in dit mooi ogende restaurant (iedereen had grote honger, mjam).

Het was fijn zitten in het restaurant, praten met collega's die je anders nooit echt kan spreken door tijdsgebrek, mensen op een andere manier leren kennen... Gewoon genieten.

Na de middag mochten we kiezen: ofwel in zee springen (wat enkele collega's onmiddellijk naar de toiletten deed spurten om er alvast hun badkostuum aan te doen), of een bezoek aan een tentoonstelling over het zoveel jaren bestaan van de kusttram (euhm, interessant...). Doordat de zon en ik niet meteen de beste vrienden zijn (zonne-allergie) deed ik voor één keer verstandig en koos ik voor de tram.

Nou ja, het viel eigenlijk nog mee: antieke foto's van trams en antieke foto's van mensen op trams en antieke foto's van mensen die rijden met trams met mensen op.... Verder stond er nog een echt tramstel dat ooit van onze koninklijke familie was (je kon er niet in, het deurtje was dicht, ik heb het geprobeerd) en er was nog een enquête over het toekomstige design van nieuwe trams.

Weinig trammelant dus.

Daarna nog een wandelingetje (in de schaduw door langs de gevels te sluipen!) met enkele collega's, om af te sluiten met een ijsje.

Tijdens de lunch vertelde één van mijn collega's een zeer grappig verhaal en ik moet er nog steeds om lachen. Het was ergens eind jaren 1970, ze was nogal hoogzwanger van haar eerste kind en ging met manlief op reis naar het zuiden van Frankrijk. Ze hadden er een stacaravan gehuurd. Na lange uren rijden in een volgeladen krap autootje in een helse hitte kwamen ze eindelijk aan... om er te ontdekken dat er een fout was gebeurd en er helemaal geen stacaravan meer vrij was.

De eigenaar van de camping had echter een groot hart, en nog veel meer medelijden met die arme, oververhitte, snikkende, roodaangelopen en olifantachtige zwangere jongedame dat hij meteen voor een oplossing zorgde. Ze mochten gebruik maken van een chalet op een ander kampeerterrein van hem. Addertje onder het gras: dit was dan wel op een terrein bestemd voor naturisten.

Wat doe je in zo'n geval? Ervoor gaan natuurlijk, nadat ze de toestemming hadden gekregen om toch een shirtje te mogen dragen (omdat alle chaletjes ver uit elkaar lagen en er hen eigenlijk niemand zou zien).

Nou ja, ze genoten van de laatste uren van hun eerste echte vakantiedag en de volgende morgen (na te hebben uitgeslapen) trok mijn collega een nachthemdje aan (maat XXL-tent) en ging ze op pad naar de super op het terrein. Helaas had ze vergeten om slippers aan te doen en ze moest over een paadje van scherpe keitjes lopen (die ondertussen al goed hadden liggen bakken onder de zon). Mijn collega is echter volhardend. Ze klemde haar boodschappentas onder haar arm en strompelde verder, terwijl ze af en toe pijnkreetjes piepte. Ze liet echter een grote gil horen toen er opeens van achter een bosje een hele erge blote naakte man opdook. Hij wilde haar tegenhouden en riep haar iets toe in een vreemde taal. Mijn collega zette het op een lopen en gilde het uit tot ze aan de naturistensuper kwam, met die man zonder kleren nog steeds in haar kie(ze)lzog.

Mijn collega sprong zowat in de armen van de eerste beste vrouw die ze zag (die trouwens ook naakt was, maar het was een vrouw, geen man... dus dat was niet erg). Na wat gesus en wat over en heen gepraat met de achtervolger bleek hij echter helemaal geen aanrander te zijn.

De man had mijn collega vanuit zijn hutje zien voorbij komen en had meteen medelijden gekregen met dat jonge, bolronde vrouwtje dat met een verbeten gezicht op blote voeten die scherpe stenen trotseerde. Als een echte heer had hij een paar slippers van zijn vrouw genomen om die aan mijn collega te geven...

Mijn collega legt nu nog steeds eerst een paar slippers in haar koffer wanneer ze zich klaarmaakt om op reis te gaan. Een heel verhaal. Maar ik moet er nog steeds om lachen.

Prettig weekend!